Historia sportu samochodowego

kaczmarek

Tegoroczny sezon zainaugurował tradycyjnie już Rajd Monte Carlo. W tegorocznym rajdzie udział wzięły 342 załogi. Z 9 punktów startowych wyruszyły załogi z: Glasgow - 37, Oslo - 96, Paryża - 81, Mińska - 29, Frankfurtu - 18, Lizbony - 20, Warszawy - 13, Aten - 11 i Monte Carlo - 37. Wszystkie załogi po zlocie gwiaździstym spotykają się w Reims. Stąd po godzinie przerwy wszystkie załogi wyruszają na 1418 km odcinek do Monako, na którym rozegranych zostanie 5 oesów o łącznej dł. 123 km. Najważniejsze jest znalezienie się wśród 120 najlepszych, tyle bowiem pojazdów regulamin dopuszcza do próby końcowej, którą jest wyścig uliczny w Monte Carlo rozgrywany 3 dnia. W XXXIII Rajdzie Monte Carlo Polskę reprezentują 4 załogi: nr.start.3 Marian Zatoń / Kazimierz Osiński (Syrena 103S), nr.4 Stanisław Wierzba / Marian Repeta (Syrena 103S), nr.7 Marek Varisella / Mirosław Jeżowski (Syrena 103S) i Longin Bielak / Sobiesław Zasada (Fiat Abarth 1000). Tegoroczna impreza - mimo, iż na ogół bez śniegu - oceniona była przez wszystkich jako trudna. Na Większości drogach dojazdowych występował lód, mżawka i mgły. Wiele załóg miało mniejsze lub większe wpadki i wiele samochodów na metę przyjechało porozbijanych. A jak jechali Polacy. Gorące chwile przeżyła załoga Syreny Varisella / Jeżowski. Na jednym z zakrętów we Francji samochód wylądował na dachu. Nikomu nic się nie stało i po chwili dalej kontynuowali jazdę. 17 minutowe spóźnienie mieli Wierzba i Repeta, a Zatoń z Osińskim musieli po drodze naprawiać wydech i także "zarobili" spóźnienie. Bez większych problemów jechali Bielak / Zasada, którzy początkowo zajmowali 39 miejsce, jednak po ostatniej próbie jaką był wyścig spadli na 41 pozycję zajmując 3 miejsce w klasie. W rajdzie zwyciężyli Paddy Hopkirk / Henry Liddon (IRL / GB) - BMC Morris Mini Cooper S, 2. Bo Ljungfeldt / Fergus Sager (S) - Ford Falcon Sport, 3. Erik Carlsson / Gunnar Palm (S) - Saab 96 Sport. Drugą eliminacją był włoski rajd Kwiatów. Zwycięzcą tego rajdu została Szwedzka załoga Erik Carlsson / Gunar Palm - Saab 96 Sport, przed żeńską załogą z Anglii Pat Moss Carlsson / Valerie Domleo - Saab 96 Sport i miejscową załogą P.Frescobaldi / D.Degli Innocenti - Lancia Flavia 1500.

Wiecej info, wyników i zdjęć na płycie "Historia sportu samochodowego - 1964r".

kaczmarek

Pięciodniowy Rajd Automobilklubu Portugalii, stanowiący 3 eliminację Pucharu Europy Kierowców, zakończył się zwycięstwem portugalskiego kierowcy Horrario Macedo, który startował samochodem Ferrari. Po licznych sprzeciwach i protestach uczestników w końcu ustalono klasyfikację. Zwycięzca rajdu i trzeci L.Fernandes (Jaguar) nie otrzymali punktów do Pucharu, ponieważ ich samochody nie odpowiadały przepisom pucharowym. W klasyfikacji Pucharu zwyciężyli A.de Adamich / A.Morgantini (I) - Alfa Romeo Giulia Ti Super, przed A.Cavallari / F.Tecilla (I) - Alfa Romeo Giulia Ti Super.Trzecie miejsce zajęli Niemcy D.Glemser / M.Braungart - Mercedes Benz 300 SE. 4 eliminacją Pucharu był Holenderski Rajd Tulipanów. Zwycięstwo w nim odniosła Fińsko - Brytyjska załoga Timo Makinen / Tony Ambrose - BMC Mini Morris Cooper S, przed Angielskim rodzeństwem Donald i Erle Morley - Austin Healey 3000 i Szwedami Berndt Jansson / Eric Pettersson - Porsche Carrera Abarth. Niefortunnie zakończył się start jedynej polskiej załogi w greckim rajdzie Akropolu - 5 eliminacji R.P.Europy. Sobiesław Zasada i Kazimierz Osiński wystartowali na Steyr Puchu 650 TR. I właśnie wówczas gdy przebyli już 3/4 trasy w tym jednym z najtrudniejszych rajdów, a grecy oceniali ich miejsce w okolicach 7, nastąpiła awaria pompy hamulcowej, defekt - który nie zdarza się nigdy. Próbowali jechać dalej, ale po 150 km w obliczu ogromnego niebezpieczeństwa wycofali się z rajdu. Zwyciężyli Tom Trana / Gunnar Thermaenius (S) - Volvo PV 544, 2. Jean Claude Ogier / Bernard Groll (F) - Citroen DS 19, 3. Pat Moss Carlsson / Valerie Domleo (GB) - Saab 96 Sport.

Więcej info, wyników i zdjęć na płycie CD - "Historia sportu samochodowego 1964r".

kaczmarek

6 eliminacją był rajd Alp Austriackich rozegrany w ostatni weekend maja. Na starcie stanęło 85 załóg. Najlepiej na alpejskich drogach poradziła sobie Irlandzko - Angielska załoga Paddy Hopkirk / Henry Liddon (Austin Healey 3000), przed Austriakami Johannes Ortner / Gunter Huber (Steyr Puch 650 TR) i Włochami Arnaldo Cavallari / Fulvio Rubbieri (Alfa Romeo Giulia). Kolejną eliminacją był XV Rajd Północnego Słońca rozegrany na drogach szutrowych Szwecji. W rajdzie wzięły udział 3 Polskie załogi: S.Zasada / K.Osiński - Steyr Puch 650 TR, F.Postawka / H.Ruciński - Volvo 122 i L.Postawa / M.Sochacki - Fiat Abarth 1000. Zawodnicy nie odnieśli znaczących sukcesów, pokazali jednak widowiskową jazdę i uzyskali dużo pochwał za brawurową, ale i dobrą technicznie jazdę. Całe podium zajęli miejscowi kierowcy w kolejności: 1. Tom Trana / Gunnar Thermaenius - Volvo PV 544, 2. Harry Kallstrom / Ragnald Hakansson - Morris Mini Cooper S, 3. Bengt Soderstrom / Bo Olsson - Ford Cortina GT. Na 8 eliminację zawodnicy powrócili w Alpy. Tym razem na terenie Francji, Szwajcarii i Włoch rozegrano 4 dniową imprezę pod nazwą XXV Rajd Coupe des Alpes. Wśród 73 załóg najlepszymi okazali się Jean Rolland / Gabriel Augias (F) - Alfa Romeo TZ, 2. Vic Elford / David Stone (GB) - Ford Cortina GT, 3. Donald Morley / Erle Morley (GB) - Austin Healey 3000. Do mety dotarło 25 załóg.

Więcej info, zdjęć, wyników itp na płycie CD - "Historia sportu samochodowego - 1964r".

kaczmarek

9 eliminacją RPE był rajd Polski który rozpoczynał się zlotem gwiaździstym do Krakowa z 5 punktów startowych: Belgradu (1059 km), Berlina (1059 km), Koge pod Kopenhagą (1090 km), Norymbergi (1080 km) i Warszawy (1049 km). Na drugim wspólnym etapie długości 2347 km rozegrano 14 odcinków specjalnych (110 km), 2 próby szybkości górskiej (Ojców i Wisła Głębce 14 km), próby szybkości płaskiej na obwodzie zamkniętym o dł.16,5km (5 okrążeń na lotnisku w Krakowie - na zakończenie 1 etapu) i druga dł.60km oraz 3 próby zwrotności. Do rajdu zgłosiło się 85 załóg z 9 krajów na samochodach 21 marek. Najwięcej bo aż 68 załóg wystartowało z Warszawy. Spowodowane prawdopodobnie było to tym że przyjeżdżając wcześniej można było dokładniej zapoznać się z trasą i specyfiką imprezy. Łącznie zawodnicy musieli pokonać trasę w czasie 56 godzin ( z godzinną przerwą w Nowym Sączu). Na zachodniej pętli rajdu rozegrała się właściwie cała impreza. W Sudetach odpadła przeszło połowa z 67 wozów które wyruszyły do II etapu. Najwięcej kłopotów przysporzył kierowcom górski odcinek rajdu w Górach Bystrzyckich i Karkonoszach. Sporo załóg - szczególnie zagranicznych - pobłądziło w rejonie Bystrzycy i Lasówki. W efekcie na pętlę wschodnią pojechało się już tylko 31 załóg. Rajd zakończył się pięknym sukcesem Sobiesława i Ewy Zasada (Steyr Puch 650 TR), przed Szwedami Erik Carlsson / Gunnar Palm (Saab 96 Sport) i damską Angielsko - szwedzką załogą Pat Moss-Carlsson / Elisabeth Nystrom (Saab 96 Sport).
Kolejną 10 eliminacją był Fiński Rajd 1000 Jezior w którym tradycyjnie "pierwsze skrzypce" grali kierowcy skandynawscy. Wystartowało 114 załóg, ukończyło 67.Zwyciężyli Finowie Simo Lampinen / Jyrki Ahava (Saab 96), przed Szwedami Tom Trana / Gunnar Thermaenius (Volvo PV 544) i Finami Rauno Aaltonen / Vaino Nurmirnaa (Morris Cooper S).
Na start tegorocznego rajdu Liege-Sofia-Liege (11 eliminacji) zgłosiło się 106 załóg. Kierowcy musieli pokonać dystans 4,5tys.km. Spędzili w samochodzie przeszło 100 godzin - niemal nie wychodząc z samochodów. Pierwsze 7 miejsc zajęli kierowcy fabryczni. 1. Rauno Aaltonen / Tony Ambrose (SF) - Austin Healey 3000, 2. Erik Carlsson / Gunnar Palm (S) - Saab 96 V4, 3. Eugen Bohringer / Klaus Kaiser (D) - Mercedes Benz 230 SL.

kaczmarek

Na starcie 32 Rajdu Genewskiego (12 eliminacja) stanęło 75 załóg głownie ze Szwajcarii. Z fabrycznych kierowców byli Greder / Delalande (Ford Falcon Sprint), Walter / Lier (BMW 1800 Ti), trzy załogi na Triumphach tym razem nie TR4 a Spitfire, Pat Moss Carlsson (Saab 96) i najbardziej oczekiwani Eric Carlsson (Saab 96) i Tom Trana (Volvo PV 544). 2000km trasa odpowiadała trudnością z Mistrzostw Europy. Prowadziła przez Szwajcarskie, Francuskie i Włoskie Alpy. Trudność podnosił ciągle padający deszcz, mgła a w wyższych partiach gór śnieg. Niektórzy zawodnicy używali nawet opon z kolcami. Przejazd przez przełęcz "Św.Bernarda został odwołany ze względu na zablokowanie drogi przez lawiny śnieżne. Zwycięzcą został Henri Greder który początkowo miał startować Fordem Mustangiem. Na treningu uszkodził go i zmuszony został do przesiadki w starszy model Falcon. Narodowe mistrzostwa wygrali Francuzi przed Anglikami. W zespołach fabrycznych triumfował zespół Triumpha przed Sunbeamem. Na mecie sklasyfikowano 37 załóg. Większość odpadła na wskutek wypadków czy przekroczenia limitu spóźnień. Sensacją zawodów byli szwajcarscy amatorzy Theiler / Bechtel na BMC Mini Cooper którzy na 50 km przed metą musieli wycofać się po awarii samochodu. Byli na 2 miejscu w generalce. 1. Henry Greder / Martial Delalande (F) - Ford Falcon Sprint, 2. Terry Hunter / Werner Lier (GB/CH) - Triumph Spitfire, 3. Erik Carlsson / Gunnar Palm (S) - Saab 96.
Rajd Genewski nie ustalił jeszcze Mistrza Europy więc do Anglii na ostatnią eliminację Rajd RAC przyjechali obydwaj pretendenci do tytułu. Który z nich zwycięży? Trzykrotny triumfator rajdu (1960-1962) Carlsson czy ubiegłoroczny zwycięzca Trana. Rajd Brytyjski ma swoisty charakter i jest nazywany "rajdem lasów". Jego 4023 km trasę ze startem w Londynie poprowadzono leśnymi drogami Walii i Szkocji z dala od głównych dróg by powrócić do Londynu. Ścigano się na 55 odcinkach specjalnych o długości przeszło 1000 km. Zawodnicy musieli walczyć z błotem, mgłą, deszczem i miejscami lodem. Tom Trana objął prowadzenie po 700km i nie oddał go już do mety. Jak lwy walczyli kierowcy Fordów Cortina GT: Seigle, Morris, Taylor i Elford. Wszyscy mieli jednak różne przygody i stracili nadzieję na zwycięstwo. Jednym z ciekawszych był odcinek na Porlock Hill. Jego start był na szczycie góry. Kibicom zapierało dech w piersiach, gdy Lewis na fabrycznym Hillmanie Imp jechał z prędkością 128 km/godz. Trzeciej nocy miały się rozegrać rozstrzygające próby w rejonie Perth. Prowadził Trana, ale o kolejne miejsca walczyli kierowcy zespołu BMC: Kallstrom, Hopkirk i Aaltonen. Wkrótce po starcie Hopkirk na końcu długiej prostej wpadł w gęstą mgłę, przejechał zakręt i wylądował na dachu. Zasmuceni musieli opuścić rozbity samochód. Aaltonen i Kallstrom również wypadli z drogi. Jedyną nadzieją zespołu fabrycznego BMC pozostał Fin Makinen na trzylitrowym Austinie Healey. Co prawda na jednym z odcinków wypadli z trasy i stracili sporo czasu, ale z pomocą kibiców udało im się wrócić na drogę. Niezwykłą przygodę mieli bohaterowie Rajdu Genewy Hunter / Lier (Triumph). Podczas jednej z godzinnych przerw usnęli tak mocno że zaspali swój czas startu i spóźnili się na punkt kontroli czasu. Ze 158 załóg do Londynu wróciło 89. Przyjazd Toma Trany kibice przyjęli gorącymi owacjami. Anglicy wysoko ocenili zwycięstwo młodego Szweda. 1. Tom Trana / Gunnar Thermaenius (S) - Volvo PV 544, 2. Timo Makinen / Don Barrow (SF/GB) - Austin Healey 3000, 3. Vic Elford / David Stone (GB) - Ford Cortina GT.

kaczmarek

"Żona wygrała z mężem" - tak można określić pierwszy występ Pat Moss - Carlsson w jej pierwszym występie w fabrycznym zespole Saaba. Jej mąż i równocześnie kolega z zespołu fabrycznego - inżynier w firmie Saab - miał nieco gorszą sytuację. Przegrał tytuł Mistrza Europy przez nie rozegranie jednej eliminacji!!! Gdyby nie to kto wie jak wyglądałaby klasyfikacja końcowa.
Sytuacja, jaka zarysowała się w rajdach samochodowych w sezonie 1964, wskazywała na znaczne zmiany w układzie sił czołówki. Nadające do tej pory ton rajdom duże, mocne samochody w rodzaju Austina Healey 3000, Volvo PV 544 czy Mercedesa 300 SE znalazły zupełnie nieoczekiwanych rywali w brytyjskich Morrisach Mini Cooper S - zwanych popularnie "diabelskimi pudełkami" - samochodzików o małych wymiarach zewnętrznych, napędzanych poprzecznie ułożonym silnikiem o dużej pojemności 1275 cm i mocy dochodzącej do 110 KM w wersji fabrycznej. Podobny typ samochodu zaprezentował austriacki Steyr-Puch, jeszcze mniejszy i lżejszy od Morrisa Cooper, ale wyposażony w dużo słabszy, bo zaledwie 45-konny silnik. Za kierownicą tego właśnie samochodu wkroczył na międzynarodową scenę Sobiesław Zasada. Rajdowym Mistrzem Europy został 26 letni Szwed Tom Trana z pilotem Gunnarem thermeniusem - jeżdżący samochodem Volvo PV 544. Rozstrzygającą o mistrzowskim tytule eliminacją był Rajd RAC. Trana zajął tu pierwsze miejsce nie dając się wyprzedzić swojemu rodakowi Carlssonowi, który aż do tej imprezy prowadził w ogólnej punktacji. Poza rajdem Anglii Trana odniósł sukcesy w rajdzie Akropolu i Północnego Słońca. Sezon ten był równocześnie ostatnim sezonem międzynarodowych startów fabrycznej ekipy Mercedesa. Firma zachodnioniemiecka zorientowała się, iż jej duże i ciężkie samochody nie są już w stanie konkurować z czołówką i wycofała się z rajdów.
Rajdowy Puchar Europy - 1964r.
1. T.Trana / G.Thermenius (S) - Volvo PV 544.
2. E.Carlsson / G.Palm (S) - Saab 96 Sport.

grzesiek

Wszystkie posty dotyczące Pucharu Europy 1964 przeniosłem do jednego wątku.